-“Öyleyse 10 yıldır mutsuzsun…”dedi
-“Hayır, mutluyum…”dedim
Telefonu kapattıktan sonra,
Bahsettiği mutsuzluğu düşündüm.
Dümdüz mavi bir şeydi.
Mutsuzluk mavi olur muydu?
Muhtemelen bundan haberi yoktu.
-“Yaşlı bir erkek sesi geliyor.” dedi
Dedem ölmüştü.
Renkler ölümlü olsa da sesliydi.
Ayrıntılarda toplandı kelimeler.
Müzikler, filmler…
Konuşmadan dinlediğimi sandı.
Cümlelerimin kısalığından yakındı.
-“Yakında geçer.” dedi
Gitmek isterse gider,
Kalmak isterse kalır, herkes gibi kelimeler…
Kısa cümlelerim onu güldürdü.
Edebi konuşmalar düştü yakamızdan
Kesildi aramızdan ince bir kat,
Yerleşti araya sesli yazılar.
-“Beynimden sürekli geçen ezgiler var.” dedi
Şaşırmadım.
Ortak ezgilerimiz,
Bu kırık harfler, bizi ne kadar koruyacaktı?