Sarı bakıyorsun bugün,
terk edilmiş bir çölün tam öğle vaktinde.
Uzun zamandır güneş bu kadar hissettirmişti kendini
Bir süre çocuk sesleri duyuyorum
Yamacımda oynayan
Uzaklaşınca sesler anlıyorum ki akşam olmuş
Güneş gibi batıyorlar aksime
Herkes evine dönerken
Rengim değişiyor
Sesini çağırıyor yalnız ırmağım,
Yoksun
Yorgunum
Geceye seslenecek kadar yorgun
Artık kimse yok, ben bile
Seni bulduğum geceki huzurum yok
karışıyor gitgide gölgem gölgene
sokak ışıkları gibi sihrini yitiriyor gök
Bütün cisimleri ortada ama
Görmüyorum
Git diyorsun
Oysa ben yürümeyi bilmiyorum
Ve geriye gidiyor rüzgarım.