Ölüm sessizliğine bürünmüş bütün sokaklar, yangından kaçarcasına kaçıyor ay bütün karanlık bulutlardan.
Bütün kusmuklarımdaki temalarım, yorulmuşluk mührü basarken, üstünde durduğum İstanbul romanımın altına, kafa tasımdaki müebbete mahkum bir tutam aklım ile özgürlüğe sırt dönmüş, küsmüş bir çocuk gibiyim.
Söylemlerimdeki her bir kelimemi gelişi güzel serpiştirdim cümlelerime, öznesel bütün olguları silerken, gizlisine takıldı bütün hislerim.
Neşter ile sıyrılmış keskin kelimelerim, zehir tadında akın parmaklarımdan, nefret kusun !